Dawno,
dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały
emocje, uczucia oraz ludzkie cechy – takie jak: Dobry Humor, Smutek,
Mądrość, Duma; a wszystkich razem łączyła Miłość.
Pewnego
dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie.
Przygotowali swe statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić
wyspę. Tylko Miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili. Gdy
pozostał jedynie maleńki skrawek lądu – Miłość poprosiła o pomoc.
Pierwsze podpłynęło Bogactwo na swoim luksusowym jachcie.
Miłość zapytała:
-Bogactwo, czy możesz mnie uratować?
-Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tu miejsca dla ciebie. – odpowiedziało Bogactwo.
Druga przypłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
-Duma zabierz mnie ze sobą! – poprosiła Miłość.
-Niestety nie mogę cię wziąć. Na
moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć. –
odpowiedziała Duma i z dumą podniosła swe piękne żagle.
Na zbutwiałej łódce płynął Smutek.
-Smutku zabierz mnie ze sobą – poprosiła Miłość.
-Och Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chce pozostać sam – odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.
Dobry Humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, ze nie usłyszał nawet wołania o pomoc.
Wydawało się, ze Miłość zginie na zawsze w głębinach oceanu... Nagle Miłość usłyszała:
-Chodź, zabiorę cię ze sobą – powiedział nieznajomy starzec.
Miłość
była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała
zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała dowiedzieć się kim
on jest, ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o pomoc do Wiedzy.
-Powiedz mi proszę kto mnie uratował?
-To był Czas. – odpowiedziała Wiedza.
-Czas? – zdziwiła się Miłość. –Dlaczego Czas mi pomógł?
-Tylko Czas rozumie jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość. – odrzekła Wiedza.
0 komentarze:
Prześlij komentarz