Historia o zegarynce

Jak odróżnić informację prawdziwą od nieprawdziwej?
- Żeby przybliżyć ten problem, opowiem Ci taką historyjkę:

W pewnym mieście , do biura “zegarynka” (była kiedyś taka informacja telefoniczna) , przed samym południem , codziennie dzwonił pewien facet pytając o dokładną godzinę.
Siedząca tam pani , tak już przyzwyczaiła się do gościa , że podawała mu czas , nawet kiedy robiła sobie kawę będąc w socjalnym pomieszczeniu , patrząc na swój zegarek , który miała na ręku.
- irytował ją już ten gość , ale grzecznie , codziennie informowała go jaka jest godzina , podając czas patrząc na swój zegarek.
Jednak pewnego dnia , kiedy była w dobrym humorze , postanowiła go zapytać??
- Szanowny Panie , dzwoni pan codziennie i pyta o dokładny czas – do czego panu to potrzebne?????
– AAAA, to ja Oczywiście Bardzo Panią Przepraszam , że się jeszcze nie przedstawiłem.
- Nazywam się “Codzień Nigdziebądź” , koledzy nazywają mnie “Miejskim kurantem” , bo codziennie z wierzy ratuszowej , punktualnie o godzinie dwunastej , nadaję hejnał z wierzy ratuszowej.
- NO popatrz Pan , jaki zbieg okoliczności , a ja codziennie, według Pańskiego hejnału z ratusza ustawiam swój zegarek!!!.

Myślę , że warto czasami się zastanowić , nad tym , czy mamy do czynienia z wiedzą , czy też skaleczonymi i nieprawdziwymi informacjami pochodzącymi od osób, często
"bardzo zdolnych", którym to nic nie wychodzi.

 z bloga Tadeusza Orlenko

Koty - dar, który odrzucono

Na konarze drzewa, które w panujących warunkach było drzewem z horroru, kulił się mały kot. Bardzo mały. Wyrzutek. Ofiara człowieka cywilizowanego.
- Wiesz, że nie możemy go wziąć - powiedziałem do żony.
- Sam nie wierzysz w to, co mówisz - odparła.
Sam nie wierzyłem w to, co mówię.
Zdjąłem kota z drzewa. Nie czułem się herosem marvelowskim, powiadam Wam jednak: jest to akt mistyczny, wnoszący energię radości i połączenia z wszechświatem. Dobrze jest uczynić taki krok. Dobrze jest powiedzieć sobie: chłopie, jesteś dobrym człowiekiem.
Kota wzięliśmy i nazwaliśmy Mela. Nigdy nie zapomnę rozczulającego widoku, jakim było całe nieomal ciało kota zagłębione w kubeczku z maślanką. Pierwszy posiłek ocalonego.
Żona była w ciąży. Nie czekaliśmy długo na głosy życzliwych.
- Niebezpieczeństwo dla dziecka - brzmiał wyrok.
Pobrzmiewał mi średniowieczem.
Rok później Mela przybiegała na każdy jęk czy płacz Jakuba. Nie po to, by atakować, jak to zapowiadali niektórzy wieszcze. Kładła się przy nim i leczyła.

Spełnienie życzeń...

- Halo, dzień dobry! Mogę rozmawiać ze Stwórcą?
- Dzień dobry! Łączę!
- Dzień dobry, moja Duszyczko! Słucham cię uważnie!
- Boże, zaraz będzie Nowy Rok! Proszę, spełnij moje najskrytsze życzenia!
- Dobrze, moja droga, wszystko, co sobie zażyczysz! Ale najpierw przełączę cię do Działu Życzeń Spełnionych. Postaraj się zrozumieć, jakie popełniłaś błędy w ubiegłych latach.
Głos w słuchawce: „Proszę czekać, łączę z operatorem Działu Życzeń”.
Czekam.
- Witam panią! W czym mogę pomóc?
- Dzień dobry! Przekierował mnie do państwa Stwórca i powiedział, że zanim wypowiem nowe życzenia, byłoby wskazane, żebym odsłuchała poprzednie.
- Rozumiem, szukam, jeszcze chwila… O, są! Pani życzenia, proszę słuchać!
- Słucham z uwagą!
- Zaczynam od poprzedniego roku:
1) Znudziła mi się ta praca! - Wykonano: "praca się znudziła!"
2) Mąż nie zwraca na mnie uwagi! - Wykonano: "nie zwraca!"
3) Troszeczkę pieniędzy by się przydało! - Wykonano: "pieniędzy - troszeczkę!"
4) Koleżanki to debilki! - Wykonano: "debilki!"
5) Żeby chociaż jakieś mieszkanie było! - Wykonano: dziesiąte piętro bez windy, poddasze, dach przecieka. "jakieś mieszkanie" - jest!
6) Żeby na urlop wyjechać, byle gdzie... - Wykonano: do teściów na działkę, "byle gdzie" – jest!
7) Nikt mi nawet kwiatów nie podaruje! - Wykonano: "nie podaruje!"...
- Mam kontynuować? Samego czytania będzie prawie rok…
- Nie, nie, zrozumiałam!!! Proszę mnie przełączyć do Stwórcy!
- Boże, wszystko zrozumiałam!!! Będę uważać na swoje myśli i słowa i życzenia!!! A teraz muszę się zastanowić... Mogę zadzwonić później?
- Oczywiście, moja droga!!! Oczywiście!